Pored spomen-ploče u Pučilama postavljene na mestu gde su sahranjeni posmrtni ostaci boraca Prvog jurišnog bataljona Jugoslovenske vojske, delegacija Udruženja „Kraljevina Srbija“ GO Bijeljina je zapalila sveće. U vreme vanrednog stanja onemogućeni smo da organizujemo pomen kakav su, bez sumnje zaslužili ovi junaci.
Naime, tog 12. aprila 1941. godine, prilikom padobranskog desanta njemačkih okupacionih snaga, Prvi jurišni (četnički) bataljon je pružio junački otpor, časno služeći svojoj otadžbini u jednom od najtežih trenutaka u našoj istoriji. Podsećamo da je samo dva dana ranije u Zagrebu proglašena Nezavisna Država Hrvatska koja je u svoje okvire uključila i Semberiju.
Ovaj događaj je bio gurnut u zapećak istorije, ali je pregalaštvom pojedinaca kako u Bijeljini, tako i u vascelom srpstvu, osvetlan i naknadno dobio na značaju. Možemo istaći rad istoričara Aleksandra Životića, naučnog saradnika u Institutu za savremenu istoriju iz Beograda. Navešćemo deo iz pomenutog rada:
„Prvi četnički bataljon se nalazio uz Štab Prve armije sve do 11. aprila kad mu je naređeno da zbog udara nemačkog 46. korpusa u bok jedinica Prve armije organizuje odbranu prelaza preko reke Save u rejonu Rače. Sledećeg dana ovaj bataljon se povukao do Bijeljine gde je dobio naređenje da organizuje odbranu bijeljinskog aerodroma. Tog 12. aprila Nemci su izveli padobranski desant na ovaj aerodrom na kome su se nalazili preostali avioni 6. lovačkog i 1. bombarderskog puka, 11. samostalne izviđačke grupe i 1. i 2. grupe armijske avijacije. U žestokoj borbi sa nemačkim padobrancima Prvi četnički bataljon je pretrpeo velike gubitke. Taj bataljon je odolevao nemačkim napadima sve dok Nemci nisu u borbu uveli tenkove, kojima bataljon nije mogao efikasno da se suprotstavi pošto nije raspolagao protivoklopnim sredstvima. Istovremeno, njega su napale i ustaške snage iz pozadine. Izbegavajući zarobljavanje komandant Prvog četničkog bataljona major Miodrag Palošević i oficiri i podoficiri tog bataljona: kapetan Milenko Reljić, poručnik Borivoje Ilić, potporučnik Pavle Mešković i narednik Gojko Ajvaz sa četvoricom vojnika iz istog bataljona, pridruživši se ostatku Brzog odreda pukovnika Dragoljuba Mihailovića početkom maja 1941. u selu Zaovine na obroncima Zlatibora, stigli su sredinom istog meseca na Ravnu Goru“[*].
Očekujemo da nam se sledeće godine pridruže i druge rodoljubive organizacije, a zašto da ne i zvanične institucije Grada i Republike.
Da pamtimo ko smo bili!
*A. Životić, „Četničke jedinice Vojske Kraljevine Jugoslavije u Aprilskom ratu“, Istorija 20. veka 1/2011, 43. str.
LINK ka našoj stranici na Fejsbuku